တစ်ခါတုန်းက တောအုပ်ကြီးတစ်ခုမှာ မြင်းတစ်ကောင်ရယ် ငှက်တစ်ကောင်ရယ် ငါးတစ်ကောင်ရယ် ဘဲတစ်ကောင်ရယ် ရှိကြတယ် ။ မြင်းဆိုတဲ့ သတ္တဝါက အပြေးသန်တယ် ငွက္က အမြင့်ပျံနိုင်တယ် ငါးက ရေကူးမြန်တယ် ဘဲကေတာ့ ပြေးလို့လည်း ရတယ် ပျံလို့လည်း ရတယ် ရေလည်း ကူးတတ်တယ် ။ အမွတ္တမဲ့ ကြည့်လိုက်ရင် ဘက်စုံတတ်တဲ့သူ ဆိုပြီး အထင်ကြီးနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တကယ်သေသေချာချာ စဉ်းစားကြည့်လိုက်ရင် ဘဲဟာ ပြေးတော့လည်း မြင်းလောက် မပြေးနိုင် ပါဘူး . ပျံတော့လည်း ငှက်လောက် မပျံနိုင်ပါဘူး ရေကူးတော့လည်း ငါးလောက် မကူးတတ္ဘူး ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ် နဲ့ ဒီနေ့ခေတ်စကားနဲ့ ပြောရင် ဘဲဟာ ဘယ်ဘက်မှာမှ professional မဖြစ်ပါဘူး ။ ဒါကြောင့် ဘက်စုံဆိုတဲ့စကားဟာ အမှတ်တမဲ့ကြည့်လိုက်ရင် အထင်ကြီးစရာလို ထင်ရပေမယ့် ဘက်စုံတတ်တာတော့ ဟုတ်ပါတယ် တကယ် ကျွမ်းကျင်ရဲ့လားဆိုတာက ဆန်းစစ်ကြည့်ဖို့ လိုပါလိမ့်မယ်။
စာရေးသူတို့ မြန်မာလူငယ် အချို့ဟာလည်း ပုံပြင်ထဲက ဘဲလိုပဲ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်တွေ လိုက်လုပ်ပြီး professional မဖြစ်တာတွေ တွေ့နေရပါတယ် ။ ခေတ်ရဲ့ လိုအပ်ချက် ဒါမှမဟုတ် လွှမ်းမိုးမှု တွေ အပေါ်မူတည်ပြီး သင်တန်းပေါင်းစုံကို လိုက်တက်ကြပါတယ် LCCI ဆိုရင် လိုက်ပြီးတော့ LCCI တက်ကြတယ် Management ဆိုရင် Management သငေ်္ဘာသား ဆိုတော့လည်း သငေ်္ဘာသား LCCI လောက်နဲ့ မရေတာ့ဘူး ACCA ဆိုတော့ ACCA ကိုရီးယားသွားတာတွေ ခေတ်စား လာတော့ ကိုရီးယား ဒီကြားထဲ ဆေးဝါးကျွမ်းကျင်တွေ ဘာတွေတောင် အဆစ်ပါလိုက်သေးတယ် ။ အခုလည်း MBA ဆို အားလုံးက MBA နေကြပြန်ပြီ . အဲဒီလို သင်တန်းပေါင်း မ်ားစြာကို တက်ပြီးတော့ Certificate တွေ စုထားလိုက်ကြတာ တစ်ချို့ချို့တွေမှာ အိမ်ဆောက်ရင် အမိုးအကာတောင် မလိုတော့ဘဲ ရထားတဲ့ လက်မှတ်တွေနဲ့ မိုးလို့ ကာလို့ ရလောက်အောင် များကြပါတယ် ။
ပြီးတော့ ဘာကို သေသေချာချာ ကျွမ်းကျင်လဲလို့ မေးလိုက်ရင် ဟိုဟာလည်း သိသလိုလို ဒီဟာလည်း တတ္သလိုလို နဲ့ ဘာမွကို ရေရေရာရာ မတတ္ဘူး ဖြစ်နေတတ်ကြပါတယ် ။ တကယ်စိတ်ဝင်စားလို့ တကယ်လိုအပ်လို့ တက်ရင် ဘယ်သင်တန်းမဆို တက်ပါ တက်ပြီးရင်လည်း တတ်အောင် လုပ်ပါ တကယ်တတ်ကျွမ်းကျင်ရင် တကယ် နေရာရှိပါတယ် ။ ဘာမွ မတတ်ရင်တော့ ဘယ်လောက်ပဲ လက်မှတ်တွေကိုင်ထားပါစေ နေရာရဖို့ မလွယ်ပါဘူး ။ ဟိုတစ်လောက်က ဆယ်တန်းမှာ ဝိဇ္ဇာ ဘာသာတြဲ ယူတဲ့သူတွေ နည်းလာတယ် လို့ ဂျာနယ်ထဲမှာ ဖတ်လိုက်ရတယ် ။ ပထဝီ၊ သမိုင်း စတဲ့ ဝိဇ္ဇာ ဘာသာရပ်တွေနဲ့ ကျောင်းပြီးရင် ဘာမွ လုပ်လို့မရဘူးလို့ ယူဆကြတဲ့အတွက် ယူတဲ့ သူတွေ နည်းလာတာပါလို့ ဖတ်ရပါတယ် ။ ဒါဆိုရင် သမိုင်းပညာရှင်ကြီး ဒေါက်တာ သန်းထွန်း၊ မြန်မာစာပါမောက္ခ ဆရာကြီး ဦးဖေမောင်တင်တို့ လို လူမျိုးတွေကို ဘယ္လို ပေါ်ထွက်လာပါသလဲ ။
နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံဆိုတာ ကဏ္႑တစ်ခုတည်းနဲ့ တည်ဆောက်ထားတာ မဟုတ်ပါဘူး သက်ဆိုင်ရာရာ ကဏ္႑အလိုက် တတ်ကျွမ်းကျင်တဲ့သူတွေ လိုပါတယ် ။ ကဏ္႑တစ်ခုတည်းမှာ စုပြုံနေလို့ အဆင်မပြေ ပါဘူး ။
ဒါကြောင့် ဝင်ငွေကောင်းတာ လူပြောများတာတွေထက် ကိုယ်တကယ် လုပ်ချင်တဲ့ နယ္ပယ္ကို ရွေးပြီး တတ်ကျွမ်းကျင်အောင် လေ့လာသင်ယူကြစေချင်ပါတယ် ။
မြန်မာလူငယ်တွေ ပုံပြင်ထဲက ဘဲလို မဖြစ်စေဖို့ ဘယ်နေရာမှာ ဘယ်နယ်ပယ်မှာ ဖြစ်ပါစေ တကယ်တတ်ကျွမ်းကျင်အောင် လုပ်ကြပါလို့ တိုက်တွန်းလိုက်ပါရစေ .
လူငယ်တိုင်း သက်ဆိုင်ရာ နယ်ပယ်အသီးသီးမှာ တတ်ကျွမ်းကျင်ပြီး အောင်မြင်နိုင်ကြပါစေ
အောင်ကိုဦး(UMK)
မင်္ဂလာအပေါင်းနှင့်ပြည့်စုံပါစေ
အရှင်ဉာဏိဿရ (ဒီပဲယင်း)
No comments:
Post a Comment
မင်္ဂလာအပေါင်းနှင့်ပြည့်စုံပါစေ