ဟိုးးးတခါတုန်းကပေါ့ ဘုရားကျောင်းမာ မာလီအဘိုးအို
တယောက် ကျောင်းနီးနားမာ ရွှွှေတွင်းတူးနေတဲ့ ဆင်းရဲ
သား သားဖနှစ်ယောက်ရှိတယ် နေ့စဉ် ရွှွှေတွင်းလာတူး
တဲ့အသံကို ကျောင်းထဲမှာ အဖိုးကြားနေရတယ်
တေန့ ရွှွှေတွင်းတူးတဲ့ကြားနေကြအသံ အဘိုး မျကား
ရတာ ကြာတော့ ဘာဖစ်ကြလည်းလို့ အဘိုးးသွားကြည့်
တဲ့အခါမာတော့ ရွှေတွင်းတူးးတဲ့သားဖ နှစ်ရောက်
ကိုယ့်ကိုကို သက်သေသွားကြတာကို အံသြ ဖွယ်တွေ့လိုက်ရတယ် သူတို့တေ ဘာကြောင့် ဒီလောက်ထိ
သက်သေသွားကြရတာလဲ သိချင်စိတ်နဲ့ သူတို့ ဝန်းကျင်ကို
လေ့လာကြည့်တဲ့ခါမာတော့ သေတန်းစာ ရေးထားတဲ့
စာတဆောင်ကို တွေ့ရတယ် စာထဲမာရေးထားတာကတော့
သူတို့ဟာတဲ့သူတို့ပိုင်ဆိုင်သော အိမ်ယာမြေတွေ ရောင်းပီး
ရွှေထွက်တဲ့ မြေကွက်သစ်ကို ဝည်ခဲ့ကြတယ်တဲ့ အခု
သူတို့တူးတဲ့ရွှေတွင်းက ရွှေမထွက်တော့ နေစရာအိမ်
စားစရာမရွိ အကြွေးးပေးစရာလဲ ဘာမမရှိကြတော့လို့ လို့
အဘိုးသိရတဲ့ ခါမာ အရမ်းကိုစိတ်မကောင်းဖစ်မိတယ်တဲ့
ငွေကျေးဆိုတာ လူတေကိုသေစေနိုင်ပလားလို့ ဆိုပီး
သူတို့သားဖ ပိုင်ရွှေထွက်တယ်ဆိုတဲ့မြေကို ခြံခက်ပီး
သူတို့သားဖ အတွက် ရည်ဇူးပီးးလှူဖို့ သဌေးတစ်ဦးထံသို့
ရောင်းခဲ့တယ်တဲ့ ဟိုသေဌးကလဲ ဝယ္ပီး မကြာခင်မာ
ဘက်ဖိုးးနဲ့ တချက်ကုပ်လိုက်တာနဲ့ပဲ ဟိုသားအဖေတြ
အနှစ်နှစ် အလလက တူးပီးရှာနေတဲ့ ရွှေတွေဘွားခနဲ့ဆို
တွေ့ လိုက်ရတယ်တဲ့းးး ဘယ်လောက်ရင်နာစရာ ကောင်း
လိုက်လဲfri တို့ရယ်းးဟိုသားဖတွေ တစ်ရက်ဆိုတဲ့ အချိန်
ကို ဇွဲရှိရှိနဲ့ ဆက်တူးကြမယ်ဆိုရင် သူဌေး ဖစ်ကြမာပေါ့
ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါပဲ ။ ။
အသက်ရှင်နေသရွေ့ မျော်လင့်ချက် ရွိတယ္ဆိုတာ
ယုံပါ သူငယ်ချင်းတို့
Credit
No comments:
Post a Comment
မင်္ဂလာအပေါင်းနှင့်ပြည့်စုံပါစေ